Depremzedeler 2 yıldır konteynerlerde kalıyor: “Geçinemiyoruz, yardım alamıyoruz”

6 Şubat zelzelelerinin üzerinde iki yıla yakın bir vakit geçmesine karşın, hala konteynerlerde hayat uğraşı veren depremzedeler, bir kışı daha tıpkı şartlarda geçirmenin zorluğunu yaşıyor. Malatya’da konteyner kentte yaşayan Canan Yumrutepe, “Konteynerde 4 kişi kalıyoruz. Annem, babam bir de ağabeyimle birlikte kalıyoruz. Kimseden bir yardım görmüyoruz, annemin emekli maaşıyla geçinmeye çalışıyoruz ancak geçinemiyoruz” dedi.

Güzelbahçe Konteyner Kent’te hayat gayreti veren depremzedeler, devletin gereğince kendilerine sahip çıkmadığı, yardım alamadıkları, elektrik kesintisi yaşadıkları, güvenliklerinin bile alındığı istikametinde şikayetlerini lisana getirdi.

Güzelbahçe Konteyner Kent’te annesi, babası ve ağabeyiyle yaşayan Canan Yumrutepe, bir tek annelerinin emekli maaşıyla geçindiklerini tabir ederek, ”Deprem olduğundan beri konteynerdeyiz. Konutumuz yıkıldı. Yerinde dönüşüm yapıyorlar bizim maddi imkânımız olmadığı için yaptıramıyoruz. Konteynerde 4 kişi kalıyoruz. Annem, babam bir de ağabeyimle birlikte kalıyoruz. Kimseden bir yardım görmüyoruz annemin emekli maaşıyla geçinmeye çalışıyoruz lakin geçinemiyoruz” diye konuştu.

Baba Hüseyin Yumrutepe ise ”Başka dermanımız olmadığı için ‘iyi diyoruz’ öbür yapacağımız bir şey yok” dedi.

“Hiçbir devlet takviyesi almadık”

Kirada oturduğu mesken sağlam olduğu için hiç yardım alamadıklarını söz eden Gönül isimli bir bayan, eşi ve bir çocuğuyla birlikte konteynerde kaldığını belirterek, şunları tabir etti:

“İki yıldır sarsıntıdan bu yana konteynerde kalıyoruz. Yaşantımız çok sıkıntı. Sarsıntıyla birlikte çok güç kaidelere düştük. Büsbütün mecburiyetten konteynerda yaşıyoruz. Sağlam mesken yok kiralar çok yüksek. Bu biçimde bekliyoruz. Rastgele bir yardım almadım meskenimiz hasarlı değildi. Mesken sahibi kendisi geldi. Taşınmak zorunda kaldık. Kalacak yer olmayınca şahsi konteyner getirdik. Yani hiçbir devlet dayanağı almadık. Yani rastgele bir sarsıntı yaşamamışız üzere bir muamele gördük. Konutumuz ağır hasarlı değilse biz depremzede değiliz. O denli bir durum. Hiçbir formda hiçbir yardım görmedik.”

“Burada hayat çok zor”

Emekli eşiyle birlikte konteynerde kalan ve sıhhat sorunları olan Fevziye Piro, konteynerde hayatın kendisi için çok güç olduğunu belirterek, “Konteynerde yaşıyoruz. Buradaki esas sıkıntımız sık sık elektriklerin kesilmesi, suların donması burada hayat çok güç. Mesken hanımıyım eşim ulusal eğitimden emekli. Bilhassa ben sıhhat problemlerim var. İki aygıt kullanıyorum. Yağmur yağdığında cihazlarımı çıkarmak zorundayım. Sıcak olduğunda tekrar çıkartmak zorundayım zira terleme olduğunda işitme badiresi yaşıyorum. Benim için burada hayat çok zor” dedi.

“İyi şeylerin olacağını düşünmüyorum”

Annesiyle birlikte konteynerde yaşayan ve 6 aydır işsiz olduğunu belirten Zeynep Korkmaz ise şunları söyledi:

“Mayıs ayında zelzelenin çabucak sonrasında buraya taşındık. Şu anda iki bireyiz. Daha evvel dokumada çalışıyordum yaklaşık 6 aydır rahatsızlığımdan kaynaklı evdeyim. Ekonomik koşullar çok güç. Dışardaki takviyeden; ağabeyimden bir de annemin küçük bir maaşı var onunla geçinmeye çalışıyoruz. Yani inanın şu sarsıntıdan sonraki tek avantaj gördüğümüz buradaki konteyner için yalnızca korkmadan uyuyabiliyoruz. Onun dışında her istikametiyle bir sorun var. Sonuçta tek gözlü bir alanda yaşamaya çalışıyoruz. En büyük sorunumuzdan bir tanesi de elektrik. Bu 2 yıldan bu yana olan bir kahır. Daima elektrik gidip geliyor. AFAD’ı arıyoruz, AKSA’ya yönlendiriyor. Bir türlü sorun çözülmüyor. Kış şartlarında boruların tertipli bir halde döşenmemesinden kaynaklı, ince olmasından kaynaklı, yani tesisat probleminden ötürü sularımız donuyor. Evet işsiziz. Yani nasıl anlatayım bilmiyorum ki. Tek gözlü bir alan. Banyo kasveti var. Yemek manasında eza yaşıyoruz. Annemin bir maaşı var onunla geçinmeye çalışıyoruz. Yani aslında geçinemiyoruz. O denli diyeyim.

Şundan da bahsetmek istiyorum biz buraya geldiğimizde ben AFAD’a gittim. Bence bu büyük sıkıntıydı benim için sonuçta depremzedeyiz. Ben AFAD’dan konteyner için alan, burayı daha bilmiyordum. AFAD’daki misyonlu bana ‘Konteynerinizi getirir koyarsınız bunun bir bedeli olur.’ Bedel ne diye sordum? Dedi ki ‘konteynerinize el koyacağım. Şahsi olsa, size de ilişkin olsa.’ Bedel olarakta bana şeyi gösterdi; ‘Ben onun karşılığında size elektrik ve su vereceğim.’ Orada büyük bir tartışmaya girmiştik. Yani yer vermedi, yardımcı da olmadı. Bu benim içimde kalan bir şeydi.”

Korkmaz, 2025 yılı beklentisi ile ilgili “Haliyle insan yaşadıklarından kaynaklı, geçmiş yılları düşünerekten çok uygun şeylerin olacağını düşünmüyorum. Söylenecek çok şey var aslında ancak hiçbir halde maddi, manevi hiçbir manada; yeterli şeylerin olacağını düşünmüyorum” diye konuştu.

“İyi bir yaşantımız yok”

Hatun Korkmaz ise şunları söyledi:

”İyi bir yaşantımız yok. Elektriğimiz kesiliyor. 2 aydır yapmıyorlar. Biz üşüyoruz. Gidip geliyor. Onun dışında durumumuz da düzgün değil. Meskenimiz de yok gidip içine girelim. İşte halimiz bu. Ben daha ne diyeyim. Ben hastayım, kızım da hasta. 6 aydır işe gidemiyor. Fabrikaya gidiyordu oradan hasta oldu. Devlet ne diyeyim bir şey vermedi bize. Biz onların hiç yardımını görmedik. Antalya’ya gidip geldik. İşte mesken yok hiçbir şey yok. İşte burası. Yönetim ediyoruz. Dizlerim ağrıyor, oturup kalkamıyorum. Onun dışında da bir şey yapmıyorum. İki kutu yardım aldım bir de mandalina dağıttılar. Öbür da bir şey görmedim.”